SZ nr 17–25/2020z 19 marca 2020 r.
Stuknij na okładkę, aby przejść do spisu treści tego wydania
W jakim celu powstało Porozumienie na Rzecz Dobrych Praktyk w Szczepieniach?
Wyzwania, przed jakimi stajemy obecnie w zakresie promocji szczepień ochronnych, są jednym z najistotniejszych zagadnień zdrowia publicznego. Dlatego też Instytut Ochrony Zdrowia w 2017 roku powołał Porozumienie na Rzecz Dobrych Praktyk w Szczepieniach jako niezależną platformę ekspertów medycznych, klinicystów, osób związanych ze światem nauki oraz przedstawicieli organizacji pacjentów. Celem Porozumienia jest kształtowanie merytorycznej dyskusji nt. szczepień ochronnych oraz dotarcie do opinii społecznej, rodziców i osób odpowiedzialnych za tworzenie systemu ochrony zdrowia w Polsce z przekazem opartym na faktach naukowych oraz zgodnych z europejskimi standardami.
Założeniem Porozumienia jest również nawiązanie współpracy z międzynarodowymi instytucjami (m.in. ECDC, CDC, WHO, EFPIA, ACIP, Vaccines Europe), tak aby stać się centrum przekazywania informacji w zakresie dobrych praktyk oraz inicjatyw dotyczących szczepień ochronnych.
Aby jednak tak się stało, niezbędny jest otwarty dialog oraz społeczna debata ze wszystkimi interesariuszami systemu ochrony zdrowia.
W 2019 roku eksperci Porozumienia na Rzecz Dobrych Praktyk w Szczepieniach podjęli dyskusję w obszarze wspierania immunizacji na wszystkich etapach życia, tj. szczepienia dzieci, w tym aktualizacji kalendarza szczepień, a także stworzenia kalendarza szczepień osób dorosłych, biorąc pod uwagę epidemiologiczne grupy ryzyka. Ważną kwestią jest problem niskiego zainteresowania szczepieniami ochronnymi wśród personelu medycznego. Kolejny ważny punkt w debacie to zwiększenie dostępności do szczepień. Należy się zastanowić, jaka powinna być rola pielęgniarki oraz czy szczepienia powinny być dostępne w aptekach? Aby szczepienia były powszechnie dostępne, bardzo istotne są kwestie związane z refundacją oraz dystrybucją szczepionek.
Doskonalenie systemu nadzoru epidemiologicznego, do którego zalicza się: cyfryzacja systemu rejestracji szczepień, rejestr niepożądanych odczynów poszczepiennych, usystematyzowanie rejestracji zdarzeń z powodu chorób zakaźnych oraz zwiększenie dyscypliny zgłaszania przypadków chorób zakaźnych, to ważny czynnik w całym procesie tworzenia powszechnego programu szczepień ochronnych.
Porozumienie na Rzecz Dobrych Praktyk w Szczepieniach w 2020 roku ma na celu skupienie się na dyskusji opartej na trzech priorytetach, tj.: szczepienie dzieci, szczepienie osób dorosłych oraz optymalizacja finansowania szczepień ze środków publicznych.
Dzięki wspólnej, merytorycznej, publicznej debacie możemy kształtować świadomość zdrowotną całego społeczeństwa.
dr hab. n. med.
Jarosław Pinkas
„Aby wyszczepialność w Polsce nie spadała, trzeba umieć się komunikować. Środowisko lekarskie oraz pielęgniarskie musi wiedzieć, w jaki sposób przekonywać rodziców, że szczepienia są bezpieczne oraz konieczne, że to jest nasz obywatelski obowiązek”.
prof. Teresa Jackowska
„Szczepienia należą do najważniejszych zdobyczy współczesnej medycyny, ponieważ ratują życie i chronią przed powikłaniami związanymi z chorobami zakaźnymi, co potwierdzają liczne i wiarygodne wyniki badań naukowych. Dzięki szczepieniom zlikwidowano jedną z najgroźniejszych chorób zakaźnych – ospę prawdziwą, a zachorowania na poliomyelitis obecnie są sporadyczne i też wkrótce mogą być przeszłością”.
dr hab. n. med. Ernest Kuchar
„Powszechne szczepienia są najskuteczniejszym sposobem zapobiegania chorobom zakaźnym. Nie tylko zabezpieczają osobę szczepioną, ale przez przerwanie transmisji pośrednio chronią także osoby nieszczepione, które nie mając się od kogo zarazić, nie chorują. W przeciwieństwie do antybiotyków nie sprzyjają rozwojowi lekooporności chorobotwórczych drobnoustrojów”.